ຄຸນນະພາບການສຶກສາສ່ວນຫລາຍຍັງຝືດ
ໂດຍ: ທ່ຽງທຳ
ສະບາຍດີ ເພື່ອນຜູ້ອ່ານທີ່ຮັກແພງ, ເວົ້າແບບນີ້ກໍບໍ່ແມ່ນຕີລວດກວາດພຽງດອກ ຄືນັບແຕ່ໄດ້ມີນະໂຍບາຍປະຕິຮູບຄຸນນະພາບການສຶກສາມານີ້ ມີຫລາຍອັນທີ່ເປັນຈຸດອ່ອນຄົງຄ້າງໃນຂະແໜງການດັ່ງກ່າວກໍໄດ້ຕີຖອຍ ອັນເດັດໆກໍແມ່ນມາດຕະການປາບຂະບວນການຊື້ໃບປະກາດເລື່ອນຊັ້ນເລື່ອນຫ້ອງ, ຂະບວນການແລ່ນເພື່ອໄດ້ເຂົ້າສຶກສາຮໍ່າຮຽນໃນບາງຂະແໜງການທີ່ເປັນເງິນເປັນຄຳ. ດັ່ງຂົງເຂດທະນາຄານ, ການເງິນ, ພາສີ-ອາກອນ ຫລື ນາຍບັນຊີເຫລົ່ານີ້, ເຖິງວ່າຄຸນນະພາບການສຶກສາຮໍ່າຮຽນຈະເປັນແນວໃດກໍຕາມ, ແຕ່ຂໍພຽງມີວັດຖຸເງິນຄຳຊື້ເອົາກໍພໍແລ້ວ ໄປຈົນຮອດການຂຽນບົດຈົບໂທນັ້ນ, ຈົບຕີນີ້ກໍຊື້ໄດ້ ແລະ ຈາກປາກົດການດັ່ງກ່າວ ຈຶ່ງເປັນສ່ວນໜຶ່ງເຮັດໃຫ້ການສຶກສາເຮົາຂາດຄຸນນະພາບ, ພະນັກງານ-ລັດຖະກອນບັນຈຸເຂົ້າໃນຂະແໜງການຕ່າງໆມີປະສິດທິພາບຕໍ່າ ແລະ ໃນຕົວຈິງກໍເປັນແນວນັ້ນແທ້. ກ່ອນໜ້ານີ້ ກອງບັນນາທິການໜັງສືພິມ ລາວພັດທະນາພວກເຮົາ ໄດ້ຮັບນັກສຶກສາປີ 3 ປີ 4 ທີ່ຈະເສັງຈົບສາຍສື່ສານມວນຊົນເຂົ້າມາເຝິກງານນັ້ນບໍ່ມີທັກສະຫຍັງເລີຍໃນການຂຽນບົດ-ຂຽນຂ່າວ, ນອກຈາກຄວາມຮູ້ພື້ນຖານແບບກົນຈັກງ່າຍດາຍຂອງຂ່າວດັ່ງແມ່ນຫຍັງ ? ຢູ່ໃສ ? ໃຜ ? ເວລາໃດ ? ແລະ ເປັນແນວໃດ ? ແຕ່ເພື່ອຈະຮີບໂຮມເອົາຂໍ້ມູນ ແລະ ການຕອບຄຳຖາມນີ້ແມ່ນເຂົາເຈົ້າຍັງເຮັດບໍ່ໄດ້ ແລະ ກອງບັນນາທິການພວກເຮົາຈຶ່ງໄດ້ຖາມລະອຽດເຖິງການຮຽນ, ການສອນວິຊາຂ່າວສານ, ໜັງສືພິມຢູ່ບ່ອນນັ້ນເປັນແນວໃດ ? ຈຶ່ງຮູ້ວ່າບັນດາຄູອາຈານຜູ້ເພິ່ນເຄີຍສອນວິຊານີ້ກໍກຳໄດ້ພຽງທິດສະດີ ແລະ ການລົງປະຕິບັດງານຕົວຈິງແມ່ນມີໜ້ອຍ ເພາະເພິ່ນສ່ວນຫລາຍແມ່ນຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຜ່ານປະສົບການຂອງການເປັນນັກຂ່າວ, ນັກຂຽນມາກ່ອນ. ຈາກຈຸດນີ້ເຮົາສັງເກດເຫດວ່າ: ບາງທີຫລາຍຂະແໜງການອື່ນກໍເຊັ່ນກັນ. ຖ້າເປັນແນວນັ້ນກໍຈະສົ່ງຜົນສະທ້ອນໜັກຕໍ່ຂະບວນການສຶກສາພວກເຮົາ. ດັ່ງນັ້ນ ໃນບົດນີ້ຈຶ່ງຂໍແລກປ່ຽນກັບຂະແໜງສຶກສາວ່າການສ້າງຄົນ ບາງທີເຮົາປະສານງານກັນລະຫວ່າງຄູ-ອາຈານຜູ້ເພິ່ນຊຳນານດ້ານທິດສະດີ, ກັບຊ່ຽວຊານຜູ້ປະສົບການໃນວຽກງານຕົວຈິງນັ້ນຈະເປັນການດີບໍ ? ເພື່ອເຮັດແນວໃດໃຫ້ທິດສະດີໄປກັບພຶດຕິກຳຕົວຈິງ ດັ່ງຄູ່ມາດຕະເກນທີ່ມີໄວ້ ເພື່ອເຮັດແນວໃດໃຫ້ການສ້າງຄົນມີຄຸນນະພາບສູງເດັ່ນຂຶ້ນ.
