ຫລັກການໃຫ້ທານ 3 ປະການ

ໂດຍ: ຄຳພຸດ ເທບພະນົມ

ຫລັກການເຮັດບຸນເພື່ອ ໃຫ້ໄດ້ບຸນຕາມແນວທາງພຸດທະສາສະໜາປະກອບດ້ວຍ 10 ເສັ້ນທາງເຊັ່ນ: ໃຫ້ທານ, ຮັກສາສິນ, ການຈະເລີນ ເມດຕາພາວະນາ ການອ່ອນນ້ອມຖ່ອມຕົນ, ການເຮັດວຽກງານ ໃນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ການອະທິຖານສົ່ງສ່ວນບຸນ, ການຍິນດີນຳທານຄົນອື່ນ, ການຟັງທຳ, ການເຜີຍແຜ່ທຳ ແລະ ການມີຄວາມຄິດເຫັນໃຫ້ຖືກ ຕ້ອງກັບສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ. ເຊິ່ງຈະເຫັນໄດ້ວ່າ ທານ ຫລື ການໃຫ້ເປັນໜຶ່ງໃນເສັ້ນທາງຂອງການເຮັດບຸນ ແລະ ມີຫລາຍ ເສັ້ນທາງທີ່ທຸກຄົນສາມາດເລືອກເຮັດໃຫ້ເກີດບຸນໄດ້.  ແຕ່ການໃຫ້ທານເປັນສິ່ງທີ່ ເຮັດໄດ້ງ່າຍ ດັ່ງນັ້ນ, ພະພຸດທະເຈົ້າຈຶ່ງຍົກໃຫ້ເປັນຂໍ້ທຳອິດຂອງການເຮັດບຸນທັງປວງ. ຄົນລາວຊາວພຸດ ຈຶ່ງຖືເປັນພື້ນຖານວັດທະນະທຳອັນດີງາມ ທີ່ປະຕິບັດສືບທອດກັນມາ. ແຕ່ຄວາມເຂົ້າໃຈ ເນື້ອແທ້ຂອງການໃຫ້ທານ ທີ່ປະກອບດ້ວຍ “ກຸສົນ” ຄື ຄວາມຄິດຄວາມພິຈາລະນາ ໃນການໃຫ້ທານຂອງຫລາຍ ທ່ານຍັງເບົາບາງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈ ເນື້ອແທ້ຕາມພຸດທະບັນຍັດ  ໄວ້ຄື: ໃນແນວທາງພຸດທະ ສາສະໜາເພິ່ນໄດ້ແນະນຳຫລັກການໃຫ້ທານດ້ວຍການຄິດພິຈາລະນາ 3 ປະການຄື:

1) ສິ່ງຂອງທີ່ຈະໃຫ້ ທານປຽບເໝືອນກັບເມັດພັນທີ່ຈະເອົາໄປຫວ່ານລົງໃນໜານ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນ ທີ່ດີ. ດັ່ງນັ້ນ, ຕ້ອງເປັນສິ່ງ ຂອງທີ່ເຮົາຫາມາໄດ້ດ້ວຍເຫື່ອແຮງຕົນເອງ ແລະ ພຽງພໍສຳລັບເຮົາ, ເປັນສິ່ງທີ່ມີ ຄວາມຈຳເປັນຕໍ່ຜູ້ ທີ່ຈະໃຫ້ ສາມາດນຳໄປໃຊ້ ສອຍໃນທາງທີ່ເປັນປະໂຫຍດໄດ້, ບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ຜູ້ຮັບ.

2) ບຸກຄົນທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ທານປຽບເໝືອນໜານ ຫລື ພື້ນທີ່ໆເຮົາຈະທຳການປູກຝັງຕ້ອງເປັນດິນທີ່ດີ, ມີຝຸ່ນນໍ້າພຽງພໍ. ສາມາດແບ່ງອອກເປັນສອງປະເພດຄື: ບຸກຄົນຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນສິນທຳ ຫລື ຜູ້ມີຄຸນງາມຄວາມດີ ໂດຍສະເພາະນັກບວດໃນສາສະໜາຕ່າງໆ, ພໍ່ແມ່ ຜູ້ອາວຸໂສ ແລະ ບຸກຄົນທີ່ມີຄວາມຂາດເຂີນ ທີ່ຈຳເປັນຕໍ່ການດຳລົງຊີວິດ.

3) ກາລະ ແລະ ເທສະ ໃນການໃຫ້ທານປຽບເໝືອນ ລະດູການໃນການທຳການ ປູກຝັງ ເຖິງແມ່ນຈະມີເມັດ ພັນທີ່ດີ ແລະ ໜານທີ່ດີຖ້າ ປູກບໍ່ຖືກລະດູກໍຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນທີ່ດີ. ດັ່ງນັ້ນ, ການໃຫ້ ທານກໍຄວນຄຳນຶງເຖິງກາ ລະເວລາ ແລະ ສະຖານທີ່ ເຊັ່ນ: ໃຫ້ກັບຄົນທີ່ພວມຂັດສົນ, ຄົນທີ່ກຳລັງຕ້ອງການ ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ໃຫ້ ກັບຄົນທີ່ດ້ອຍໂອກາດໃນ ເຂດຊົນນະບົດດັ່ງນີ້ເປັນຕົ້ນ.

ຫລັກການທີ່ກ່າວ ມາທັງໝົດນີ້ພະພຸດທະເຈົ້າກ່າວວ່າ: “ທານະວິໄຈຍັງ” ໝາຍເຖິງການວິໄຈ ຫລື ການຄິດ ພິຈາລະນາແລ້ວຈຶ່ງໃຫ້, ຖ້າຫາກປະຕິບັດໄດ້ທັງສາມປະການທີ່ກ່າວມາການໃຫ້ ຂອງຜູ້ມີສັດທາກໍຈະບໍ່ເສຍເປົ່າ, ຜູ້ຮັບກໍຈະໄດ້ປະໂຫຍດຢ່າງເຕັມປ່ຽມ ແລະ ທັງໝົດນີ້ເອີ້ນວ່າການເຮັດ ບຸນດ້ວຍການໃຫ້ທານທີ່ ໄດ້ບຸນຢ່າງແທ້ຈິງ./.