ຄວາມ​ເຫັນ​ແກ່​ປາກ ຢາກ​ແກ່​ທ້ອງ ປ້ອງ​ຫາ​ຄວາມ​ຕາຍ

ໂດຍ: ທິດ​ກ່ຳ

ໃນສັງຄົມເຮົາທຸກວັນນີ້, ມີຫລາຍອັນຫລາຍຢ່າງທີ່ ພວກເຮົາຄວນໄດ້ລະມັດລະວັງ, ເຊິ່ງໜຶ່ງໃນສິ່ງທີ່ຄວນ ເອົາໃຈໃສ່ກໍແມ່ນເລື່ອງການກິນການຢູ່, ການບໍລິໂພກ, ບໍ່ ຄວນເຫັນແກ່ປາກຢາກແກ່ ທ້ອງຈົນເກີນເຫດ, ເປັນຫຍັງ ຈິ່ງວ່າແນວນັ້ນ? ຍ້ອນວ່າປະເພດອາຫານຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍໃນຫ້າງຮ້ານ, ທ້ອງຕະຫລາດມີສານປົນເປື້ອນດ້ວຍທາດ ເຄມີຊະນິດຕ່າງໆໄດ້ບົ່ມຊ້ອນ ຫລື ສະສົມໄວ້ຢ່າງຫລວງຫລາຍເຊັ່ນ: ໃນໝາກໄມ້, ຊິ້ນສັດ, ພືດຜັກ ລວມທັງເຂົ້າໜົມ ຊະນິດຕ່າງໆ.

ສາເຫດທີ່ີມາຂອງ ສານ ເຄມີເຫລົ່ານີ້ ກໍແມ່ນມາ ຈາກ ສອງແຫລ່ງຄື: ຈາກຜູ້ປະ ກອບການທີ່ໃຈດຳອຳມະ  ຫິດ, ໂດຍບໍ່ສົນນຳຄວາມ ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ສຸຂະພາບ ຂອງຄົນອື່ນເຫັນແກ່ໄດ້ ແລະ ເຫັນແກ່ເງິນຢ່າງດຽວ ໃຜຊິຕາຍຊິຍັງບໍ່ກ່ຽວ.

ອັນສອງມາກໍແມ່ນມາ ຈາກການຕິດເຊື້ອໂລກຊະນິດຕ່າງໆຂອງສັດ ແລະ ພືດພັນທັນຍາຫານ ໂດຍຫລ້າສຸດໃນວັນທີ 25 ກຸມພາ 2019 ທີ່ຜ່ານມາ, ທາງການລາວເຮົາກໍໄດ້ອອກແຈ້ງເຕືອນຫ້າມນຳເຂົ້າຊິ້ນໝູ  ແລະ ຜະລິດຕະພັນໝູຈາກ ຫວຽດນາມ ແລະ ຈີນ ຍ້ອນ ວ່າສອງປະເທດທີ່ກ່າວມາ ນີ້ໄດ້ເກີດມີພະຍາດອະຫິວາໝູລະບາດແຜ່ລາມຢ່າງຮຸນ ແຮງຄືດັ່ງພວກເຮົາເຫັນໃນ ແຫລ່ງສື່ຕ່າງໆ, ໂດຍສະ ເພາະແມ່ນໃນສື່ອອນລາຍທີ່ມາໄວປານຈະຫລວດ.

ເວົ້າເລື່ອງການນຳໃຊ້ ສານເຄມີເຂົ້າໃນການຜະລິດ, ການຈຳໜ່າຍ ແລະ ການ ບໍລິໂພກຂອງຄົນເຮົາໃນຍຸກ ສະໄໝນີ້ມັນມີຢ່າງຫລວງ ຫລາຍພາຍມາກ  ແລະ ແຜ່ ລາມໄປຢ່າງກວ້າງຂວາງ ຈົນວ່າເປັນຕາຢ້ານກົງກັນ ຂ້າມຖ້າຫາກພວກເຮົາເຫັນ ແຕ່ຄວາມກິນ ຄວາມຢາກ ໂດຍບໍ່ຄິດຫງຳຄຳນຶງເຖິງສຸ ຂະພາບກໍອາດສັງເວີຍຊີວິດ ຍ້ອນອາຫານການກິນ.

ດັ່ງທີ່ເຫັນໃນ ສື່ອອນລາຍຕ່າງໆ ພວກພໍ່ຄ້າແມ່ຄ້າໜ້າເລືອດໃຈໂຫດພາກັນສັກຢາກັນບູດ, ສິດນ້ຳສີໃສ່ຊີ້ນໝູ,ໃສ່ໂຕເປັດ,  ໂຕໄກ່,ໃສ່ເຂົ້າໜົມໃຫ້ມັນຕຶງ, ໃຫ້ມັນງາມລາມໄປ ຮອດພືດຜັກ, ໝາກໄມ້,   ເຄື່ອງດື່ມປະເພດຕ່າງໆ ເຫັນແລ້ວຊວນຢາກຈົນນ້ຳລາຍ  ເຫືອຍ, ແຕ່ເມື່ອກິນເຂົ້າ ໄປແລ້ວ ຜົນຕາມມາຄືເສັ້ນ ທາງແຫ່ງຄວາມຕາຍໄວ ຫລື ຕາຍຊ້າ, ເກີດພະຍາດບາດເຍົາ, ຕັບແຂງ, ພະຍາດ ເບົາຫວານ, ຄວາມດັນເລືອດ ສູງ, ກະເພາະລຳໃສ້ອັກເສບ, ມະເຮັງຕ່າງໆ ຕາມມາສາລະພັດຢ່າງ, ນີ້ລະຄືທີ່ມາ ຂອງພະຍາດ ຄວາມເຫັນແກ່ປາກຢາກແກ່ທ້ອງປ້ອງຫາຄວາມຕາຍ.

ເມື່ອຕັ້ງໂຈດກັນວ່າ ຕໍ່ບັນຫາທີ່ເກີດຂຶ້ນນີ້ເຮົາ ຈະແກ້ແນວໃດ? ຕາມທິດກ່ຳ ຄິດມັນກໍພໍມີທາງອອກ ຢູ່ຫລາຍດ້ານເປັນຕົ້ນຄື:  ເບື້ອງມະຫາພາກຕ້ອງເຂັ້ມງວດກວດຂັນ ແລະ ກວດກາຢ່າງເດັດຂາດ ເຫັນຜູ້ໃດ ຜິດຕ້ອງປັບໃໝໃສ່ໂທດ ເພາະການໃສ່ສານເຄມີ ໃນອາຫານ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມ ແມ່ນການຂ້າຄົນທາງກົງ ແລະ ທາງອ້ອມ.

ອັນສອງມາ ແມ່ນ ໃຫ້ ລະດົມ ແລະ ສົ່ງເສີມການ ຜະລິດສິນຄ້າກະສິກຳທີ່ ປອດສານພິດເປັນມິດ ກັບ ສິ່ງແວດລ້ອມໃຫ້ຫລາຍໆ, ຕໍ່ບັນຫານີ້ໃນແນວທາງ ຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ເຮົາກໍໄດ້ກຳນົດຢູ່ໃນແຜນ ພັດທະນາເສດຖະກິດ-ສັງ ຄົມຂອງປະເທດ ແລະ ມີນິຕິກຳສະເພາະຫລາຍ ສະ ບັບທີ່ຕ້ອງການສົ່ງເສີມ ໃຫ້ພວກເຮົາຜະລິດສິນຄ້າທີ່ປອດສານພິດ, ປາສະຈາກມົນລະພິດ ໂດຍເລີ່ມຈາກການຜະລິດຂະໜາດນ້ອຍ, ຂະໜາດກາງ, ແຕ່ມາເບິ່ງໃນທາງສວນກັບແລ້ວ ເຫັນວ່າມັນຍັງມີໜ້ອຍ ແລະ ບໍ່ທັນແຂງແຮງຢ່າງ ຈິງຈັງ.

ສ່ວນວ່າທາງອອກອັນສຸດທ້າຍກໍແມ່ນມັນຂຶ້ນກັບ ຕົວເຮົາເອງຕ້ອງມີສະຕິໃນ ການກິນການດື່ມ, ອັນໃດທີ່ ເຫັນວ່າບໍ່ມີຄວາມປອດໄພ ຕໍ່ສຸຂະພາບເຮົາແລ້ວກໍບໍ່ ຄວນໄປສົນວົນວາຍ, ຖ້າທຸກຄົນບໍ່ໄປຊື້ມັນກໍຈະເຈັ້ງ ແລະ ສະລາຍໄປກັບວິວັດທະ ນາການຂອງສັງຄົມເອງ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍດີ, ຕາມເຮົາວ່າມະນຸດເຮົາສະໄໝ ນີ້ມີຈຳນວນບໍ່ໜ້ອຍທີ່ເປັນ ຄົນໃຈດຳອຳມະຫິດ, ເຫັນ ແກ່ຕົວເອງບໍ່ເຫັນແກ່ຊີວິດອິນຊີຂອງຄົນອື່ນ, ເຫັນເງິນໜ້າດຳ, ເຫັນຄຳໜ້າເສົ້າຈາກນັ້ນກໍຫາທຸກວິທີ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ມາເຊິ່ງຄວາມ  ຕ້ອງການ ແລະ ເຮັດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງເພື່ອໃຫ້ໄດ້ມາ ເຊິ່ງຜົນປະໂຫຍດແຕ່ໄປສ້າງ ຄວາມເສຍຫາຍໃຫ້ແກ່ຄົນ ອື່ນ ແລະ ປະເທດຊາດບ້ານ ເມືອງ, ເຊິ່ງເຂົາເອີ້ນຄົນ ພວກນີ້ວ່າ: “ຄົນຈັງໄຮ, ໄຮ້ສິນທຳ, ກະທຳຜິດກົດໝາຍ, ໄພອັນຕະລາຍຕໍ່ສັງຄົມ” ຕ້ອງພ້ອມກັນປາບໃຫ້ ມັນຫລຸດໜ້ອຍຖອຍລົງກ້າວໄປເຖິງບໍ່ໃຫ້ເຫລືອໄວ້ໃນສັງຄົມບ້ານເມືອງເຮົາ.