ປີທ່ອງທ່ຽວລາວ 2018 ຈະແກ້ໄຂສະພາບການຄົມມະນາຄົມແນວໃດ ?
ໂດຍ: ທ່ຽງທຳ
ສະບາຍດີເພື່ອນຜູ້ອ່ານ, ຄໍາຖາມນີ້ກໍອາດຈະແກ້ໄຂຍາກ ເມື່ອທຸກຝ່າຍຫາກຖິ້ມໃຫ້ຄໍາວ່າ: “ບໍ່ມີງົບ” ແລ້ວກໍປະປ່ອຍໃຫ້ສະພາບເສັ້ນທາງຊຸດໂຊມເປ່ເພໄປຢ່າງນັບບໍ່ຖ້ວນ, ຖ້າເວົ້າສະເພາະຢູ່ຕົວເມືອງເອກເຮົາໃນແຕ່ລະເສັ້ນທາງກໍເກືອບຈະໄປບໍ່ໄດ້ ເຊິ່ງຍັງບໍ່ທັນເວົ້າເຖິງເສັ້ນທາງຫຼວງແຫ່ງຊາດ 13 ເໜືອ, 13 ໃຕ້ກໍຢູ່ໃນສະພາບຊຸດໂຊມລົງຫລາຍ. ຖ້າເວົ້າແຕ່ນະຄອນຫລວງວຽງຈັນອອກໄປແຫລ່ງທ່ອງທ່ຽວທຳມະຊາດອັນດັບຕົ້ນໆຂອງເມືອງວັງວຽງທີ່ມີໄລຍະທາງພຽງ 150 ກິໂລແມັດ, ແຕ່ກ່ອນໃຊ້ເວລາແລ່ນລົດພຽງ 2-3 ຊົ່ວໂມງກໍໄປຮອດແລ້ວ, ແຕ່ປັດຈຸບັນຕ້ອງໃຊ້ເວລາເພີ່ມອີກທົບເຄິ່ງຈຶ່ງຈະຮອດ ເພາະເສັ້ນທາງຫລາຍຈຸດກາຍເປັນບວກເປັນຂຸມ ການແລ່ນລົດກໍຕ້ອງລະມັດລະວັງ ເນື່ອງຈາກໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກລະດູຝົນ ແລະ ການສ້ອມແປງມີໜ້ອຍ ໃຜໆກໍວ່າບໍ່ມີງົບປະມານ ແລະ ສ່ວນເສັ້ນທາງອອກໄປຊຳເໜືອ-ຊຽງຂວາງກໍຍິ່ງຮ້າຍແຮງ ໂດຍສະເພາະເສັ້ນທາງແຕ່ແຂວງບໍລິຄຳໄຊຕັດອອກເມືອງຄູນ ແຂວງຊຽງຂວາງ ໃນຍ່ານພູເຂດທ່າຊີ ບາງຂະບວນລົດຕ້ອງໄດ້ກິນເຂົ້າແຫ້ງນອນທາງເກືອຍຸງມາແລ້ວ ເພາະເສັ້ນທາງໃນເຂດດັ່ງກ່າວເປ່ເພຫລາຍຈຸດ ແຕ່ຍັງບໍ່ທັນໄດ້ຮັບການສ້ອມແປງ ບາງບ່ອນກໍຖິ້ມໃຫ້ສະພາບອາກາດຍາມຝົນສ້ອມແປງບໍ່ໄດ້, ຂາດງົບ ແລະ ອື່ນໆ. ຖ້າເປັນແບບນີ້ ເບື້ອງມະຫາພາກຈະແກ້ໄຂແນວໃດ ເພື່ອຮອງຮັບປີທ່ອງທ່ຽວເຮົາໃຫ້ມີຜົນສຳເລັດ. ຖ້າຫາກປະປ່ອຍໃຫ້ສະພາບເສັ້ນທາງຄົມມະນາຄົມເປັນແນວນີ້, ຜູ້ມາທ່ຽວຫລຽວເຫັນກໍຕ້ອງຂົນຫົວລຸກ, ຍັງບໍ່ທັນເວົ້າເຖິງການຄຸ້ມຄອງລາຄາຂົນສົ່ງໂດຍສານເໝາະສົມແລ້ວບໍ່ ? ພາຫະນະຮັບໃຊ້ເດເປັນແນວໃດ ? ມີມາດຕະຖານດ້ານເຕັກນິກ ແລະ ຄວາມສະດວກສະບາຍແລ້ວ ຫລື ຍັງ. ຖ້າເວົ້າເຖິງການສົ່ງເສີມການທ່ອງທ່ຽວມັນຕ້ອງກ່ຽວພັນກັບຫລາຍພາກສ່ວນ ຄວາມພ້ອມກໍຕ້ອງໄປນຳກັນ, ບໍ່ແມ່ນວ່າມີແຕ່ເຮົາຈະຈັດເທດສະການຕ່າງໆເພື່ອຄວາມມ່ວນຊື່ນລື່ນເລີງແລ້ວກໍພໍ ເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ຄຳນຶງເຖິງອັນອື່ນໆ, ຜູ້ມາທ່ຽວຈະໄປຈະມາແນວໃດ, ຈະກິນຈະຢູ່ແນວໃດ ? ນີ້ລະຄືຄວາມສະດວກສະບາຍຂອງການບໍລິການອັນເປັນທີ່ພໍອົກພໍໃຈຂອງຜູ້ມາທ່ຽວ. ເອົາລະ ! ບໍ່ຄວນສອນແຂ້ລອຍນ້ຳ ຫວັງວ່າຂະແໜງມະຫາພາກເພິ່ນຈະມີມາດຕະການຮອງຮັບທີ່ດີໄວ້ແລ້ວ ເພື່ອປີທ່ອງທ່ຽວປີເງິນປີຄຳມີຜົນສຳເລັດຢ່າງແທ້ຈິງ.
