ຄົນ 3 ລຸ້ນ ກູ້ຊາດ ແລະ ສ້າງຊາດ
ບັນດາທ່ານຜູ້ອ່ານທີ່ເຄົາລົບ! ບົດຄົນ 3 ລຸ້ນ ທີ່ຜ່ານສາຍຕາຂອງທ່ານໃນຂະນະນີ້ ມັນເປັນກົດ ເກນທີ່ປະຕິເສດບໍ່ໄດ້, ບໍ່ວ່າຈະຢູ່ໃນຍຸກສະໄໝໃດ, ຢູ່ໃນສະຖານະການໃດ, ປະເທດໃດ ກໍ່ຕ້ອງເພິ່ງພາອາ ໃສຄົນ 3 ລຸ້ນ ໃນການສ້າງປະຫວັດສາດ; ໃນການຕໍ່ສູ້ກູ້ຊາດຕ້ານຜູ້ຮຸກຮານ ກໍຄື ຕໍ່ສູ້ກັບໄພພິບັດ ຫຼື ເຫດ ຮ້າຍຕ່າງໆກໍແມ່ນພວກຄົນເຫຼົ່ານີ້ລະ; ຫຼາຍທ່ານຄົງຈົດຈຳສະໄໝສົງຄາມຕໍ່ສູ້ກູ້ຊາດ, ບັນດາພະນັກງານ-ນັກ ຮົບ ມີທັງລຸ້ນອາວຸໂສ, ລຸ້ນສືບທອດປ່ຽນແທນ ແລະ ລຸ້ນໜຸ່ມ (ລຸ້ນແກ່-ກາງ-ໜຸ່ມ) ໄດ້ຮັດແໜ້ນຄວາມສາ ມັກຄີ, ມີຄວາມອາດຫານຊານໄຊ ໂດຍຄົນລຸ້ນອາວຸໂສເປັນຫຼັກໃນເຕົ້າໂຮມຄວາມສາມັກຄີ, ແນວຄິດການ ເມືອງ, ວາງແຜນສູ້ຮົບ ແລະ ວຽກສໍາຄັນອື່ນໆໃນຂະບວນການປະຕິວັດ, ສ່ວນຄົນລຸ້ນໜຸ່ມ ເປັນຄົນຈັດຕັ້ງ ປະຕິບັດ ແລະ ເຮັດສໍາເລັດໜ້າທີ່ ທີ່ຂັ້ນເທິງມອບໝາຍໃຫ້.
ມາເຖິງປັດຈຸບັນ, ການກໍ່ສ້າງພະນັກງານແມ່ນເພິ່ນໄດ້ອີງໃສ່ພະນັກງານ 3 ລຸ້ນເຊັ່ນກັນ, ຍ້ອນຄົນອາ ວຸໂສກໍໄດ້ຜ່ານຜ່າບັນຫາຕ່າງໆມາຫຼາຍຕໍ່ຫຼາຍໂດຍສະເພາະພະນັກງານໃນຖັນ ແຖວວິຊາການຕ່າງໆ ຍ້ອນ ຄົນອາວຸໂສເຄີຍໄດ້ຜ່ານຜ່າບັນຫາຕ່າງໆມາຫຼາຍຕໍ່ຫຼາຍ ລ້ວນແຕ່ມີປະສົບ ການສູງ, ເປັນຊ່ຽວຊານສະເພາະ ດ້ານ ເຊິ່ງເຮົາຈະເຫັນໃນຂົງເຂດວິທະຍາສາດ, ການທະຫານ, ແພດໝໍ, ຄູອາຈານ…, ພ້ອມນັ້ນ ຄົນອາວຸໂສ ສ່ວນຫຼາຍ ລ້ວນແຕ່ມີຫຼັກໝັ້ນການເມືອງແນວຄິດສູງ, ມີຈົງຮັກພັກດີຕໍ່ພັກ, ຕໍ່ຊາດ ແລະ ຕໍ່ປະຊາຊົນສູງ, ບໍ່ຄອນແຄນຕໍ່ພາຍຸລົມແດງ, ຍາມໃດ ກໍ່ຕັ້ງຕໍ່ບໍລິສຸດຕໍ່ຊາດ ຮັບໃຊ້ປະຊາຊົນຢ່າງສຸດໃຈ ເສີມຂະຫຍາຍມູນ ເຊື້ອທາດແທ້ປະຕິວັດ ແລະ ເຮັດສໍາເລັດໜ້າທີ່ທີ່ຂັ້ນເທິງມອບໝາຍໃຫ້; ອັນທີ່ພົ້ນເດັ່ນແທ້ໆ ແມ່ນຍັງຮັກ ສາໄດ້ອຸດົມການປະຕິວັດ, ເຖິງວ່າຊຸມປີຜ່ານມາ ພວກອິດທິກໍາລັງປໍລະປັກ ແລະ ກຸ່ມຄົນບໍ່ດີ ໄດ້ພະຍາຍາມແຊກແຊງ ມ້າງເພທໍາລາຍການປະຕິວັດພວກເຮົາໃນທຸກດ້ານ ລວມທັງການຫັນປ່ຽນ ໂດຍສັນຕິ.
ບັນດາທ່ານຜູ້ນຳການປະຕິວັດ ເຄີຍເວົ້າວ່າ: ໄປໜ້າໃຫ້ແລຫຼັງ; ບໍ່ອາດສາມາດຝາກປະເທດຊາດ ໄວ້ກັບຄົນທີ່ບໍ່ມີຄຸນສົມບັດ… ແລະ ພວກເຮົາມານິຍາມຄໍາວ່າ: “ຫັນເປັນໜຸ່ມ” ຕາມທັດ ສະນະສ່ວນຕົວຄິດວ່າ: ເຖິງຈະມີອາຍຸສູງ ຫຼື ຕໍ່າກໍຕ້ອງພະຍາຍາມປັບປຸງຕົນເອງໃຫ້ທັນຍຸກສະໄໝ, ທັນເຫດການໃໝ່ ໂດຍຕ້ອງຄົ້ນຄ້ວາຮໍ່າຮຽນເຕັກນິກວິຊາການໃໝ່ ທີ່ນໍາໃຊ້ໃນຂົງເຂດຕົນເອງຮັບຜິດຊອບ, ຄວນຍົກລະດັບພາສາຕ່າງປະເທດໃດໜຶ່ງ, ຍົກລະດັບຄວາມຮູ້ດ້ານເຕັກໂນໂລຊີ ແລະ ອື່ນໆໃຫ້ຕໍ່ເນື່ອງ, ມັນບໍ່ໝາຍວ່າຊິເອົາຄົນລຸ້ນໜຸ່ມອ້ອຍຕ້ອຍມາປົກຄອງບ້ານເມືອງ ເພາະຜ່ານມາເຄີຍມີການນໍາທີ່ມີລັກ ສະ ນະໜຸ່ມບໍລິຫານປະເທດທີ່ເປັນກໍາແພງເພັດຂອງການປະຕິວັດໂລກ, ສຸດທ້າຍການປະຕິວັດປະເທດດັ່ງກ່າວໄດ້ພັງທະລາຍລົງ, ເວົ້າແບບນີ້ ບໍ່ແມ່ນປະຕິເສດຄົນລຸ້ນໜຸ່ມດອກ ແຕ່ຕ້ອງຈັດຕັ້ງປະຕິບັດການຫັນເປັນໜຸ່ມ ໃນນັ້ນກໍ່ບັນຈຸຄົນລຸ້ນໜຸ່ມກວມສັດສ່ວນສູງກ່ວາ.
ຜູ້ຂຽນ ເຄີຍຍິນບາງທ່ານມີຄໍາເຫັນວ່າ: ພະນັກງານໜຸ່ມນ້ອຍ ຕ້ອງຍາດແຍ່ງບົດຮຽນອັນດີຈາກພະນັກງານປະຕິວັດອາວຸໂສ, ຄົ້ນຄ້ວາຮໍ່າຮຽນທາດແທ້ມູນເຊື້ອ ແລະ ອຸດົມການປະຕິວັດ, ຂະນະດຽວກັນ ກໍຢ່າໄປໂຄ່ນລົ້ມໂຈມຕີ, ບິດເບືອນ, ຊີງດີ ຊີງເດັ່ນ, ຮ້ອງຟ້ອງ, ຫາເລື່ອງບໍ່ດີ, ຍາດໂຕະ ຍາດຕັ່ງຫົວໜ້າ ດ້ວຍວິທີການຕ່າງໆ; ການກໍ່ສ້າງຄົນລຸ້ນໜຸ່ມ ກໍຕ້ອງສ້າງມາຈາກຮາກຖານ, ຈາກຂະບວນການໂຕຈິງ, ບໍ່ແມ່ນຊິສ້າງຄົນຢູ່ໃນໂຕະເຫຼົ້າ, ໃສ່ຊອງໃຫຍ່, ໃຫ້ຂອງຂັວນລາຄາແພງ; ສໍາລັບ ພະນັກງານປະຕິວັດອາວຸໂສກໍບໍ່ຄວນດູຖູກ, ອິດສາບັງບຽດ, ຮັກຜູ້ນັ້ນຊັງຜູ້ນີ້, ຄົນເຈົ້າ ຄົນຂ້ອຍ; ກ່ອນຈະອອກພັກຜ່ອນ ບໍານານ ແລ້ວກໍເຊັນຈ້ວດ ເຊັນຈ້ວດ ຫາຜົນປະໂຫຍດຢ່າງບໍ່ສົນ ແລະ ໃນຜ່ານມາມີບາງຄົນເຮັດການປະຕິວັດ ຈົນຊິບໍານານ, ໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍທຸກຂັ້ນ ແລະ ສູງສຸດຫຼຽນໄຊແຮງງານຊັ້ນ II ລວມທັງການຍົກລະດັບຈາກທີ່ບໍ່ມີຊັ້ນຈົນມາຮອດຮຽນຊັ້ນສູງ, ປະລິນຍາຕີ ແລະ ກໍາລັງຄົ້ນຄ້ວາປະລິນຍາໂທ ແຕ່ກໍ່ຍັງບໍ່ມີໜ້າທີ່ຫຍັງ, ອັນນີ້ ກໍ່ເປັນຕາໜ້າຄິດ; ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຮົາຕ້ອງເບິ່ງຄືນບັນຫາການກໍ່ສ້າງຊັບພະຍາກອນມະນຸດໃຫ້ຖືກຕ້ອງ ແລະ ເປັນຈິງຕາມແນວທາງນະໂຍບາຍຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານໃນແຕ່ລະໄລຍະ. # ໂດຍ: ຣັດສະໝີ ດວງສັດຈະ.
